Unia Europejska wprowadziła dwa kluczowe rozporządzenia dotyczące cyberbezpieczeństwa: DORA i NIS 2. Nowe przepisy mają zmienić praktyki bezpieczeństwa cyfrowego w Europie. Artykuł analizuje główne aspekty DORA i NIS 2, porównując ich podobieństwa, różnice oraz możliwy wpływ na firmy w UE i poza nią.
Charakterystyka DORA i NIS 2
DORA (Akt o Cyfrowej Odporności Operacyjnej) skupia się na wzmocnieniu cyberbezpieczeństwa w sektorze finansowym UE. Jego celem jest zapewnienie, że instytucje finansowe skutecznie radzą sobie z zakłóceniami i zagrożeniami IT. DORA wykracza poza prostą zgodność, kładąc nacisk na solidną odporność operacyjną w usługach finansowych.
NIS 2 to ulepszona wersja Dyrektywy w sprawie bezpieczeństwa sieci i informacji. Ma szerszy zakres, dążąc do poprawy cyberbezpieczeństwa w różnych kluczowych sektorach gospodarki i społeczeństwa UE. NIS 2 adresuje ograniczenia poprzedniej wersji i rozszerza zasięg, aby sprostać nowym wyzwaniom cyfrowym.
Choć oba rozporządzenia mają na celu wzmocnienie cyberbezpieczeństwa, różnią się podejściem. DORA koncentruje się na branży finansowej z dedykowanymi środkami, podczas gdy NIS 2 ustala szersze standardy dla wielu sektorów, w tym energetyki, transportu, ochrony zdrowia i infrastruktury cyfrowej.
Aspekty prawne i terminy wdrożenia
Główna różnica między DORA a NIS 2 tkwi w ich statusie prawnym. DORA jest rozporządzeniem, co oznacza bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich UE bez potrzeby adaptacji krajowej. Zapewnia to jednolite wdrożenie w całej UE.
NIS 2, jako dyrektywa, wymaga od każdego państwa członkowskiego UE włączenia jej do prawa krajowego. Ten proces umożliwia pewną elastyczność we wdrażaniu, co może prowadzić do niewielkich różnic między krajami. NIS 2 ma jednak na celu zapewnienie jaśniejszych wytycznych niż poprzednik, aby zminimalizować rozbieżności.
Harmonogramy wdrożenia tych przepisów również się różnią. DORA wchodzi w życie 17 stycznia 2025 roku, dając podmiotom finansowym konkretny termin na dostosowanie się. NIS 2 musi zostać przeniesiony do prawa krajowego do października 2024 roku, a terminy zgodności dla podmiotów prawdopodobnie nastąpią później.
Zakres obowiązywania
DORA obejmuje określone podmioty finansowe, w tym banki, firmy ubezpieczeniowe, firmy inwestycyjne i dostawców usług kryptoaktywów. Uwzględnia również kluczowych zewnętrznych dostawców usług IT, uznając wzajemne powiązania w systemie finansowym.
NIS 2 ma szerszy zasięg, obejmując podmioty z różnych sektorów uznawanych za istotne lub ważne dla gospodarki i społeczeństwa UE. Dotyczy to dostawców energii, firm transportowych, instytucji opieki zdrowotnej i dostawców infrastruktury cyfrowej. NIS 2 wprowadza kategorie podmiotów "istotnych" i "ważnych", z różnymi obowiązkami dla każdej grupy.
Ta różnica w zakresie odzwierciedla odmienne cele każdego rozporządzenia. DORA dąży do stworzenia kompleksowych ram dla odporności cyfrowej w finansach, podczas gdy NIS 2 ma ustanowić podstawowe standardy cyberbezpieczeństwa w wielu kluczowych sektorach.
Kluczowe wymagania
Wymagania DORA koncentrują się na kilku głównych obszarach: zarządzaniu ryzykiem IT, raportowaniu incydentów, testowaniu cyfrowej odporności operacyjnej oraz zarządzaniu ryzykiem związanym z zewnętrznymi dostawcami IT. DORA kładzie nacisk na odporność operacyjną, wykraczając poza tradycyjne planowanie ciągłości działania, aby zapewnić utrzymanie kluczowych funkcji podczas poważnych zakłóceń.
NIS 2 obejmuje podobne obszary, ale przyjmuje bardziej ogólne podejście. Skupia się na środkach zarządzania ryzykiem, obowiązkach raportowania incydentów i bezpieczeństwie łańcucha dostaw. NIS 2 wprowadza również nowe elementy, takie jak podstawowe praktyki higieny cybernetycznej i wykorzystanie szyfrowania.
Oba rozporządzenia podkreślają znaczenie cyberbezpieczeństwa opartego na analizie ryzyka. Jednak wymagania DORA są ogólnie bardziej szczegółowe, odzwierciedlając specyficzne potrzeby sektora finansowego. NIS 2 pozwala na większą elastyczność we wdrażaniu w różnych sektorach.
Wpływ na organizacje spoza UE
Mimo że DORA i NIS 2 to rozporządzenia UE, mogą wpływać na organizacje spoza Unii. Instytucje finansowe spoza UE działające w UE lub świadczące usługi dla podmiotów finansowych UE będą musiały przestrzegać DORA. Może to wymagać znaczących zmian w ich praktykach zarządzania ryzykiem IT i strategiach odporności operacyjnej.
NIS 2 również ma konsekwencje wykraczające poza UE. Podmioty spoza UE świadczące usługi dla istotnych lub ważnych podmiotów w UE mogą podlegać jego regulacjom. Oznacza to, że organizacje na całym świecie muszą być świadome tych przepisów i ocenić ich potencjalny wpływ na swoją działalność.
Podsumowanie
DORA i NIS 2 stanowią znaczący postęp w regulacjach UE dotyczących cyberbezpieczeństwa. Choć mają wspólne cele, ich różnice w zakresie, charakterze prawnym i szczegółowych wymaganiach sprawiają, że są one uzupełniającymi się, a nie konkurencyjnymi przepisami. W miarę zbliżania się terminów wdrożenia, organizacje zarówno w UE, jak i poza nią muszą dokładnie ocenić swoje obowiązki wynikające z tych regulacji i podjąć działania, aby zapewnić zgodność. Ciągłe monitorowanie i dostosowywanie się do tych zmieniających się przepisów cyberbezpieczeństwa będzie kluczowe dla firm we wszystkich sektorach.
Comments